Folwark i park podworski w Stęszewku

Założenie dworsko-parkowe w Stęszewku pochodzi prawdopodobnie z drugiej połowy XIX wieku. Jedynym zachowanym dokumentem jest mapa pruska z 1882 roku, na której całość tego założenia jest już naniesiona. Niewielki dworek otwarty był na podwórze gospodarcze z budynkami w podkowę z jednej strony oraz na nieduży (1,8 ha) park ze strony drugiej. Park na planie prostokąta otoczony był kanałem wodnym ze stawkiem od strony południowej (zachowany do dziś). Starodrzew to głównie lipy, klony i robinie. Najbardziej okazałym obiektem jest żywotnik olbrzymi (ok. 30 m wysokości) w części środkowej przed stawkiem. Dworek zburzono w latach siedemdziesiątych XX wieku (obecnie na tym miejscu nowy dom z 2007 r. w stylu dworkowym). Budynki gospodarcze wyburzone w większej części w okresie powojennym – z budowli autentycznych pozostała jedynie środkowa część obecnej stajni. Do majątku prowadziła droga dojazdowa prowadząca od głównej drogi wiejskiej (obecnie ul. Wiejska) oraz druga, od strony północnej (zadrzewiona aleja prowadząca między polami w stronę lasu i Zielonki). Od strony południowej wzdłuż parku usytuowana była droga gospodarcza prowadząca wśród pół do Traktu Bednarskiego (aktualnie ul. Jeździecka). Obecnie w rękach prywatnych. Część gospodarcza współużytkowana przez Klub Jeździecki „Liljówka” Stęszewko.