Kurhan jest usypany na naturalnym wzgórzu, o wysokości 5 m. Na jego zboczu pochowano 4 kobiety w różnym wieku. Każda z nich złożona została w komorze zbudowanej z dużych głazów, z których część wystawała powyżej powierzchni ziemi. Wyposażenie ubogie – odnaleziono jedynie nożyk oraz kabłączek skroniowy (oba przedmioty w jednym grobie).
Wnioskując na podstawie konstrukcji kurhanu, sposobu pochówku oraz inwentarza Czesław Strzyżewski oraz Michał Kara określili pochowane jako przesiedleńców z południowo – wschodniego Pomorza (Pojezierze Drawsko-Krajeńskie) z końca X w. – pierwszej połowy XI w. Pomimo dalszych badań nie odnaleziono innych kurhanów w okolicy, co na tle pozostałych cmentarzysk jest wyjątkiem.
